Historia

Drużyna piłki nożnej była jedną z dwóch pierwszych sekcji klubu PZL Mielec (drugą była drużyna siatkówki mężczyzn), powstałego w 1939 roku. Jej skład tworzyli zawodnicy grający dotąd w innych mieleckich klubach (TG Sokół, AZS) oraz pracownicy Wytwórni Płatowców Nr 2 PZL. W pierwszym meczu zwyciężono miejscowy zespół Towarzystwa Gimnastycznego Sokół 4:1, a następnie wygrano z KS Dzikovia Tarnobrzeg 2:1, Metalem Tarnów 3:1 i drużyną Fabryki Amunicji w Dębie 6:1. Grali wtedy m.in. (w układzie alfabetycznym): Zdzisław Gordziejew, Eugeniusz Grodecki, Władysław Jasiński, Karol Jaszcz, Marian Korpanty, Marian Meissner, (?) Ryś, Leon Solarski, Emil Toczyński, Jan Wilk i (?) Zieliński. Zaplanowanego na wrzesień spotkania z Okęciem nie rozegrano, gdyż wybuchła II wojna światowa.

W czasie okupacji hitlerowskiej nie wolno było organizować żadnych rozgrywek sportowych. Nielegalne mecze odbywały się jednak, najczęściej na błoniach za lasem komunalnym (współcześnie – osiedle Kazimierza Wielkiego i POD Metalowiec). Wyjeżdżano też do innych miejscowości i miast (Dębica, Grębów, Kolbuszowa, Sandomierz, Tarnobrzeg). Jedyny oficjalny mecz rozegrano z niemiecką jednostką wojskową (1:2) na stadionie przy ul.Warszawskiej. W tych latach w drużynie grywali m.in. Stanisław Achtyl, Zbigniew Adamczewski, Henryk Boryński, Stanisław Brożonowicz, Zenon Brzeziński, Lucjan Kędzierski, Leszek Kopacz, Janusz Korpanty, Wiesław Lachnit, Edmund Lipczyński, Kazimierz Lipczyński, Zygmunt Lipczyński, Zbigniew Łojczyk, (?) Magdaliński, Henryk Noworyta, Mieczysław Noworyta, Zygmunt Noworyta, Adam Pyrzyński, Ryszard Stopka, Kazimierz Ślęzak, Józef Światowiec, Zygmunt Trzaskoma, Mieczysław Wydro i Józef Zdebko.

Wznowienie oficjalnej działalności sportowej nastąpiło w 1945 roku, a drużyna pod nową nazwą RKS PZL Zryw wygrała 4:3 z radziecką jednostką wojskową na stadionie Makkabi (współcześnie na tym terenie, przy ul.Wolności, stoi hala targowa). W 1946 roku przystąpiono do rozgrywek klasy B, a w 1949 wywalczono 1 miejsce w klasie B i awansowano do klasy A. Sezon 1949/1950 zakończył się pierwszym większym sukcesem – pod nazwą ZKS Stal zdobyto mistrzostwa klasy A z bilansem: 16 25:7 47:23 (przed Włókniarzem Krosno i Stalą Rzeszów) i startowano w rozgrywkach o wejście do II ligi. Niestety, drużyna grała nierówno, uplasowała się na 3 miejscu i nie awansowała. Mecze w tych latach rozgrywano początkowo na boisku Makkabi, a od 1949 roku na własnym stadionie przy osiedlu fabrycznym (współcześnie – teren pomiędzy ulicami: St.Wyspiańskiego, M.Konopnickiej, J.Kochanowskiego i S.Żeromskiego). W latach 1945 – 1950 grali (przy zawodnikach, którzy zdobyli mistrzostwo klasy A, znajdują się litery mA): Julian Bątor, Tadeusz Biernat, Wacław Biernat, Aleksander Drożdżowski mA, Kazimierz Drygalski mA, Zbigniew Furtak, Julian Gargas mA, Jan Garlewicz, Józef Giera, Józef Gryczman, Władysław Gwoździowski mA, Władysław Kochmański, Janusz Korpanty mA, Adam Krzysztoforski, Tytus Lachnit mA, Edmund Lipczyński, Kazimierz Lipczyński mA, Zygmund Lipczyński, Ryszard Michalski mA, Zygmunt Nosal, Henryk Noworyta mA, Mieczysław Noworyta mA, Stanisław Olczak, Tadeusz Orłowski, Tadeusz Rożniał mA, Józef Snopkowski, Mieczysław Sztuka, Zbigniew Śmieszek, Józef Światowiec mA, Stefan Światowiec mA, Zygmunt Trzaskoma, Kazimierz Wanatowicz, Paweł Węgrzynowski, Wojciech Witkowski, Jan Wołk, Włodzimierz Zabrzejewski mA i Zenon Zydroń mA. Trenerami byli: Stanisław Maurer (1947-1948) i Rudolf Pirych (1948-1950), a kierownikami drużyny: Franciszek Zybura, Zygmunt Nosal. Stanisław Bayer i Paweł Węgrzynowski.